Brak produktów w koszyku.
11 sie 2021
W połowie sierpnia jest taka magiczna noc, podczas której niebo rozświetlają setki spadających gwiazd… Ten wyjątkowy spektakl możemy oglądać niemal przez cały miesiąc, jednak maksimum meteorów przypada na noc z 12 na 13 sierpnia. Jest to świetna okazja do wykonania niesamowitych zdjęć nocnego nieba. Ale właściwie to jak sfotografować spadające gwiazdy?
Czym są spadające gwiazdy?
Nasze spadające gwiazdy, to nic innego jak właśnie meteoryty z roju Perseidów, które przecinają niebo krótkim błyskiem widocznym zwykle przez ułamek sekundy. Niektóre z nich są jednak widoczne nawet przez kilka sekund! Perseidy możemy obserwować na niebie już od połowy lipca, choć ich maksimum przypada na noc z 12 na 13 sierpnia. Właśnie wtedy, w noc maksimum, na niebie możemy dostrzec nawet do kilkudziesięciu spadających gwiazd na godzinę!
W tym roku największe natężenie spadających gwiazd prognozowane jest między 21:00 a 00:00, ale paradoksalnie, to druga połowa nocy jest najlepszym czasem na ich obserwację. Perseidy skoncentrowane są wokół gwiazdozbioru Perseusza, a ten w pierwszej części nocy widoczny będzie nisko nad północno-wschodnim horyzontem. Wraz z obrotem Ziemi, gwiazdozbiór widoczny będzie coraz wyżej i wyżej na niebie. W drugiej połowie nocy będzie na tyle wysoko, że możemy spodziewać się nawet 80 meteorytów na godzinę!
Jak obserwować Perseidy?
Oglądanie Perseidów to bardzo prosta i wyjątkowo przyjemna czynność. Do ich obserwacji nie potrzebujemy specjalistycznych przyrządów astronomicznych – teleskopów, lornetek i im podobnych. Są doskonale widoczne gołym okiem! Sierpniowe noce bywają jednak chłodne, dlatego warto zadbać o odpowiednio ciepłe ubranie, herbatę i wygodny koc, leżak czy hamak, z którego prowadzić będziemy obserwacje. Pamiętając, że maksimum meteorów widoczne będzie nad północno-wschodnim horyzontem, warto ulokować swój leżak w tym właśnie kierunku.
Jak znaleźć doskonałe miejsce do obserwacji?
Oczywiście spadające gwiazdy możemy oglądać niemal z każdego miejsca na Ziemi! Jednak z każdego z nich, widoczność Perseidów będzie zupełnie inna. Jeśli mieszkasz na obszarze wiejskim, który nie jest zanieczyszczony sztucznym światłem, być może okaże się, że całkiem niezły widok masz z własnego ogrodu. W znacznie gorszej sytuacji są mieszkańcy miast i terenów około miejskich. Niestety, ze względu na duże zanieczyszczenie sztucznym światłem, spadające gwiazdy niemal nie będą widoczne. Do prowadzenia obserwacji konieczna będzie wycieczka za miasto.
Aby sprawdzić gdzie w okolicy znajduje się idealne miejsce do obserwacji, warto skorzystać z mapy zanieczyszczenia światłem. Po odnalezieniu na niej swojej okolicy, postaraj się wyszukać miejsce możliwie najbardziej niebieskie miejsce. Właśnie kolorem niebieskim i granatowym oznaczone są miejsca o najmniejszym zanieczyszczeniu sztucznym światłem. Niestety, w Polsce już niemal nie ma miejsc oznaczonych na granatowo. Zanieczyszczenie światłem jest na naprawdę dużym poziomie. Im bardziej czerwono-fioletowy kolor przybiera mapa, tym mniejsze szanse na możliwość oglądania nocnego nieba.
Gdy już znajdziemy obszar o możliwie najmniejszym zanieczyszczeniu światłem, należy wyszukać możliwie największą otwartą przestrzeń. Takie miejsce, którego nie zasłaniają zabudowania i drzewa. Idealna będzie łąka lub pole niesąsiadujące z budynkami czy lasem. Gdy już znajdziemy takie miejsce, pozostaje nam rozłożyć koc, wygodnie umościć się na trawie i… obserwować! Podczas obserwacji staraj się unikać innych źródeł sztucznego światła, takich jak latarki czy ekran telefonu.
Czy pogoda może pokrzyżować Twoje plany?
Aby obserwować spadające gwiazdy potrzebne jest niemal całkowicie bezchmurne niebo, dlatego pogoda może znacząco wpłynąć na możliwość prowadzenia obserwacji. Aby sprawdzić prognozowane zachmurzenie, warto skorzystać z tej prognozy pogody. Zmieniając godzinę, możesz zobaczyć jak będą się przemieszczały chmury w Twoim regionie.
Jak fotografować spadające gwiazdy?
O Perseidach i prowadzeniu obserwacji wiemy już chyba wszystko, co potrzeba, dlatego skupmy się teraz na kwestii fotografii.
Sprzęt
Zacznijmy od potrzebnego sprzętu. Doskonały do zdjęć nocnego nieba będzie jasny, szerokokątny obiektyw. Oczywiście możemy próbować złapać meteoryty również w węższy kadr, jednak szeroki kąt daje nam znacznie większe szanse na ich uwiecznienie. Z drugiej strony – jest uda Ci się złapać meteoryt w wąskim kadrze, ślad będzie znacznie bardziej okazały nim na zdjęciu panoramicznym. Pamiętaj też, że im jaśniejszy jest obiektyw, tym większa jest szansa, że aparat wyłapie nawet te jasne, delikatne meteoryty.
Poza obiektywem, warto zabrać także statyw i pilot lub wężyk do wyzwalania migawki. Jeśli nie posiadasz ich w swoim asortymencie – nic wielkiego. Będziesz musiał się bardziej nagimnastykować, ale absolutnie nie przekreśla to Twoich szans na wykonanie fantastycznych zdjęć. Gdy już zmontujesz cały sprzęt ze sobą – przełącz aparat na tryb manualny. Pamiętaj jednak, że ze względu na długi czas naświetlania, wykonanie zdjęć nocnego nieba ,,z ręki” jest niemożliwe. Jeśli nie posiadasz statywu, musisz stworzyć inny, prowizoryczny.
Przysłona
Zacznijmy od przysłony. Naszym celem jest wyłapanie jak największej ilości błysków, zatem przysłonę ustawiamy na najniższą możliwą wartość, tak, by maksymalnie ją otworzyć. W obiektywach kitowych będzie to najczęściej f/3.5, w nieco lepszych obiektywach od f/2.8 aż do f/1.4. W każdym z tych przypadków warto wyjściowo ustawić najniższą możliwą wartość przysłony.
Czułość ISO
Aby cieszy się rozgwieżdżonym niebem na swoich zdjęciach, warto podbić nieco czułość ISO. Podobnie jak w przypadku przesłony, rozgraniczymy wartości ISO biorąc pod uwagę typ naszego aparatu. W amatorskich lustrzankach warto zacząć od ustawienia ISO 1600, a w nieco bardziej profesjonalnych aparatach możemy pokusić się o ustawienie na początek ISO 3200. Wartość tę można zwiększyć, jednak należy pamiętać, że im większa ona będzie, tym więcej szumu pojawi się na twoim zdjęciu, co niekorzystnie wpłynie na jego jakość.
Czas naświetlania
Czas naświetlania to wartość, która będzie najbardziej zależna od poziomu światła dookoła, ogniskowej obiektywu, a także oczekiwanego efektu. Nie da się więc jednoznacznie stwierdzić, jaka wartość będzie odpowiednia w absolutnie każdym przypadku. Duży wpływ na długość naświetlania ma księżyc, jednak w 2021 roku możemy liczyć na jego nieobecność, co znacząco ułatwi nam fotografowanie. Czas naświetlania zdjęcia musi być możliwie najdłuższy. Należy jednak pamiętać, że przy zbyt długim czasie rozmyją nam się gwiazdy (w końcu cały czas wędrują po niebie). Aby dobrać czas ekspozycji tak, aby gwiazdy pozostały idealnie ostre, zastosuj regułę 500. Reguła 500 mówi o tym, że liczbę 500 należy podzielić przez liczbę ogniskowej obiektywu. Wynik, który otrzymamy to nic innego, jak maksymalny czas ekspozycji w sekundach, dający nieruchome gwiazdy na nocnym niebie. Zakładając, że ustawimy ogniskową 20 mm, nasz maksymalny czas ekspozycji wynosi 25 sekund (500/20=25). Pamiętaj jednak, że jeśli niebo na Twoich zdjęciach jest zbyt jasne, warto skrócić czas naświetlania.
Ostrość
Gdy już wszystkie wartości ekspozycji mamy ustawione, zabieramy się za łapanie ostrości. Możemy to zrobić na dwa sposoby: manualnie i korzystając z autofocusa. Lepiej będzie gdy wybierzemy pierwszą opcję i zdecydujemy się na ręcznie ustawienie ostrości. Przełączając aparat na tryb Live View, za pomocą pokrętła na obiektywie ustawiamy ostrość. Kiedy ręczne ostrzenie cię przerasta, możesz spróbować wspomóc się autofocusem, jednak w przypadku zdjęć nocnego nieba wcale nie jest to łatwiejsze rozwiązanie. Korzystając z AF, szukamy możliwie najjaśniejszej gwiazdy, księżyca lub świecącego w oddali źródła sztucznego światła. Po ustawieniu ostrości na tym obiekcie, przestawiamy aparat w miejsce, z którego chcemy kadrować.
Kadrowanie
Wybierając miejsce, z którego będziecie kadrować, warto wziąć pod uwagę fotografowanie jednego fragmentu nieba przez dłuższy czas (kilka godzin). Pozwoli nam to na zmaksymalizowanie szans na uwiecznienie spadających gwiazd. Gdy w kadrze pojawiają się zabudowania czy drzewa, warto ustawić aparat tak, by kadrowanie odbywało się zgodnie z regułami złotego podziału lub trójpodziału. Dzięki temu zdjęcie będzie idealnie wykadrowane.
O czym pamiętać?
Ważne są jeszcze dwie kwestie – wyłączenie stabilizacji po umieszczaniu aparatu na statywie oraz wyłącznie funkcji odszumiania dla długich czasów naświetlania. Jeśli pominiemy te kroki, aparat może błędnie zarejestrować nocne niebo. Wyłącznie stabilizacji pozwoli nam zapobiec rozmyciu obrazu na matrycy. Przy włączonym odszumianiu, aparat przez część czasu nie będzie rejestrował nieba.
Co jakiś czas warto też zwrócić uwagę czy soczewka obiektywu nie pokryła się parą wodną. Chłodne sierpniowe noce sprzyjają bowiem temu zjawisku. Zaparowaną soczewkę należy wytrzeć szmatką do optyki lub osuszyć chłodnym powietrzem. Pamiętaj także, że wiele zdjęć spadających gwiazd, które oglądasz w internecie, a w szczególności te, na których widocznych jest kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt meteorytów, to w rzeczywistości kilkanaście lub kilkadziesiąt klatek złożonych w jedno zdjęcie w programie graficznym. Ty również możesz wykonać takie zdjęcie. Pamiętaj, aby nie przestawiać ani nie ruszać statywu z miejsca. Wykonanie ,,identycznych” zdjęć pozwoli Ci na bezproblemowe złożenie ich w jeden plik w programie graficznym.
Pamiętaj, że jeśli nie możesz fotografować akurat w noc maksimum lub jeśli warunki pogodowe na to nie pozwalają, to spadające gwiazdy możesz obserwować również w kolejne noce. Im bliżej nocy maksimum, tym więcej meteorytów można dostrzec, jednak nie warto rezygnować z obserwacji, jeśli z jakiegoś powodu nie masz możliwości oglądania Perseidów w tę noc. W roku 2021 zapowiadają się idealne warunki do obserwacji spadających gwiazd! Trzymajmy kciuki za bezchmurne niebo, ładujmy baterie w aparatach i… ruszajmy na łowy! Życzymy samych udanych kadrów!
Dodaj komentarz